Gölgelerkonuşmam gerekirken susuyorum durmadan silah çatanların ayak sesleri duyuluyor elbette ses geçiren evlerde dünyanın yaralı kolu Ortadoğu fırsat kollanan ülkem duyuyor bu sesleri konuş diyor canlanmaya çalışan uçuk yeşil söğüt ağacı dalına konmuş serçeler annesinin elinden tutan çocuk gölgem gölgeler yolunda gitmeyen çok şeyler var güneşsiz girilen sabah bakışı karartılmış akşam herkes ayağa kalksın biraz görsün; hangi çehresinde insanlığın silsin aynadan akseden görüntüsünü yeni bir yüz alsın kendine boyasın yaşam mavisine bir yanda açlıktan ölen çocuklar diğer yanda besili hayvan gibi batılı çocuklar bile farklı sanki biri dünya’lı diğeri başka bir gezegenden uzaylı 10. 03. 2019 / Nazik Gülünay |