Gerçekbilmiyorum ismini küçük bir kuş kondu dizime birden uyandım uykudan hangi renklerde tam göremeden uçtu bir başkasının koluna aradım ben de kaybolan kuşu sordum kim gördü diye konmuş dut ağacının tepesine özgürlüğe ilk adım buymuş uçtu aralık penceremden yine bir kuş inmiş sanki tepeden büyük salonun ortasına gagası yerde pıt pıt belli bulup yiyor bir şeyler kaçmıyor insan gölgelerinden yıllar yılı dost sanki nasıl ürkeriz değil mi girsek dev adamların olduğu yere küçülür bizim göğümüz adımlarımız görünmez olur kaybolur seslerimiz ta ki görene dek devlerin gerçek boylarını.. 10. 02. 2019 / Nazik Gülünay |