Arkamdaki şehirSavaşmanın özgür ruhuyla üstüme katlanan yalnızlığı Denizler gibi geçtim boşluklardan.. Anlatırken seni Ya da bir bilinmeyeni ıslanan gecelere Gizli tohumun özlem ateşiyle düşündüm sızlayan yürek kemiğimi.. Gözbebeklerimin en dibine aşk konduğumu sanan hiçlikte Affediyorum kendimi ve maviyi.. Hicaz makamında dinkerken saatleri Aralardaki bir araları çıkarıyorum. Son kez seni anlatalım beyaz sayfaya Ve sonra gidelim kalbim kendimizden uzağa Saçlarından harf harf yağmurlar göçerken teninden Kırmızıydı düşler Yaslanıp benzine uykunu sayıklayan duvarlara ölmek.. Gök pusundan dökülen yıldız tozları Avuçlarındaki güvercini intihar ederken Dil sıkıntısında keşmekeş zaman Sarı elleriyle seviyor yüzümü.. Sesim Sesim diyorum ağlamanın eşiğine demlenen Işıklarca konuşuyor bir bir.. Gözlerimin içinde gördün mü sabrın tarlasını Mevsimler sevişirdi kendime Hatırlarken gülüşünü.. Zamanın sofrasında kocaman gölge Kamburu mudur ayrılığın Tenhalaşsan da içimden ince sızıntı gibi Bizi kimse bilmeyecek Arkamdaki şehir kabaran bakışlarımdan Kollarını çekerken Ben bilmem Üşüyen bir çocuk yorgunluğum Ah kalbim imgelerin içine kaçan lacivert yaşından gül açacaktı hani Gün toplarken Dün toplarken bir umutla ısınan sabaha.. Yemin etmenin karanlığa fayda etmeyeceği zamanda Yankıma sarılmak sıkıca kaç kez lerden Bir ışık dönmüyorsa sayısız ton maviliğinde Yürümek ne fayda Gözucuyla parantez içine açan her renk Ürperirken aynı heyecanla Bırakmadık yaramızı Velhasıl, Saf yüzümün kırlara koşan yeşiline geldim Düş/tü çoğalan motifler Ay sancısı şiirler. Ben ki Bu yıkılası sessizliği hasretinle ezberledim Korkuyu,hasreti,güneşi Yanyana bildim. Ama sen inanma Bütün bu olup bitene |
Yenilenmedir ayrılık, yeni bir heyecana açılan kapı.
Dik durun lütfen.. Optimist olun hayata ve cilvelerine.