İsimsiz Şiir
Dünya çok gürültülüydü,
Sen konuşurken sesini kıstım her şeyin, Belki rüzgârı dursaydı içimin, Anlatırdım biraz hikâye belki roman. Gözlerin gördüğüm son görüntüydü; Zamanı geçmiş bir karıncalı televizyonda, Ayağı yanmış bir genç ve yıl bindokuzyüz, Gözleri güzel olurdu güneşin yazılmasaydı kader. Özür dilerim, erken ölmediğimden ötürü, Erken uyandım yollara kahvaltısız, Ve damarlarımda senin erozyonundan akan toprak, Bir gün öleceğim, her şey rafa kalkacak. En güzel kaybettiğine yakılır türkü, Yağmura koştum camları seyretmek için, Belki bir gün anlayan olur diye, Kimseler uyanmadan ölüyorum gizlice. |
var gücünle bağırıp sesin tekrar sana dönmesi ne hüzün verici
yaşam garip
duygular savruk
ömür mü göz açıp kapayıncaya kadar geçiyor
mutluluk savruk işte böyle şairim .,
saygımla
papirüs tarafından 1/1/2019 10:01:22 AM zamanında düzenlenmiştir.