beyaz keten elbise
beni ömrümü bir kelebeğe bağlamışlar,
kaldırmadan dizlerimi yerden, ellerimi bırakmışlar. ağlama ey gözlerim, mendilim düşmüş cebimden, bir damla yaş gibi düştün gözümden. çıkar gözlerini öyle bak halime, güneşi ardına al, gözlerindeki ışıkla bak gönlüme. düştüm bir yaprak gibi mevsimsiz dalımdan, söyle, öldüğümü duyman için mezar mı gerekir? sessiz kuşlar asmış gibi gökyüzüne bütün evren, üzerine giymişsin beyaz bir elbise ketenden. |