Ezilmişim hayatın çilesinden, gamından, kederinden
Geçmiş mucizevi yıllar, anlıyorum şimdilerde neden
Neden sevgiler mahrum, neden vefasız sevgililer
Onca zahmet sonunda hediyesi mi ayrılıklar?

Önce ömre bedel sanılır sevgiler,sarılır muhabbetle
Geçer zaman ve yıllar sonra, özlem kalır yüreklerde
Sobanın yanında üşür, ayazda ısınırsınız
Ne yazınız yazdır artık, ne de geceniz karanlık
Diyorum ki aşklar vefasız, vefasız.

Bildiğim bir şey varsa, inanmak ancak imanla,
Sınırı limitli insanlarda, ya duygular ambargoluysa
Yandın dostum yandın, söndüremez seni su
Deryalara batsan da yanar, içinde aşk arzusu.

Öyle ise açma kalbini her kula
İnerken aşağı, vurursun kendini birden yokuşa
Ne sırtından iner sevda gamı,ne hafifler
Bir ömür denen hayatın kararır,solar,tükenir.

Görmemek olsa mümkün işler ne de kolay
İrade dışı bu işler, açar derin yaralar
Düştünse bir zalime, vay ki haline vay
Belki umarsın bir çare tabipten ve acısız
Ya sen çaresizsin ya da doğuştan bahtsız.

Ne yaran sağalır, ne dostların olur melhem
Ne yenir aş, ne tükenir su, uykular çoktan unutuldu mu?
İstersin acısız bir ölüm, oy gülüm gülüm
Gömün beni, aşkın doğduğu yere gömün…

Pişmanlık duyar mı der düşünürsün derin
Bir yanda işin, mesleğin, öte yanda kırılmış yüreğin
Sızdırmazsın kimseye halini belli, sökün olmuş hayatın
Kalan yıllar sağaltırsa yaranı ki bir ihtimâl
Alıyorsan hala nefes, bence çok şanslısın.

Bulamazsın seni candan seveni, bu belki hakikat
Ne Leylalar var şimdi ne Mecnunları heyhat
Çöllerde yaşayann ruhsuz kullara döndük,üzgünüm
Çıkmıyor yollar aşka,savrulduk biçare
Bilmeler güzel, öğrenmeler istisna
Ya sevmeler yok mu sevmeler, vallahi tövbeler
Yakar dostum eli, ayağı,riyakâr ki insanlar, riyâkar.

Kaybet paranı üzülme, bulursun dahasını yerine
Unut işini aldırma, biraz gecikir nasılsa
Ama sevme sevilmeden, aman ha!
Bunun yok alternatifi, literatürler bile yazmıyor
Teslim ettiğin kalbin,inan aşksız atmıyor…
Oğuzhan KÜLTE