Bir sorgulamalar silsilesi değil midir hayat dediğin
Kiminde sulha yol alır netice, kimindeyse kin
Her sonraki fasılda daha güzel olmaya odaklanış
Ulaşmasa da hedefe gayretler, ister yine de alkış.

Bir kendini yinelemek mi yenilemek midir asıl
Kendini olduğu gibi sevenler, ekleyemez yeniyi
Bir sonraki güne daha ideal olmaya katıl da katıl
Kabalık ve kibrinin içindeki görür mü ki çirkini?

Her kim olursa olsun aslında ne büyük değerdir
Ve fakat nelerin eklendiğine göre mi insan değişir
Bir bakmışsın selam sabah eden özneler döner sırtı
Bir başkası sanırsın da anlarsın durumu, özü kasıntı.

Ne olursak olalım özde insanız, kimedir büyüklük
Yolun düşerse diyorum, o kibir kurbanlarını gör
Kabirdedir nihayet son, aldanma, sen olmayasın kör
Anladığım bir şey var tam da bu husuta söyleyeyim
Büyüdükçe her yönden, kâmil edense o küçüklük.

Ben hiç büyümek istemedim, küçük kalmalıyım
Büyümek dediğimizi işte, gayrette, terde aramalıyım
Ve büyümeliyiz diyorum; sevgi, hoşgörü, empatide
Bunun dışındakiler katmayacak bir değer, ölçü sizlerde.

Bir şekilde adınız yankılansa da büyükçe puntolarla
İçi anlamsızlıklarla doluysa gelip geçici rüzgârdır
Bir zaman doğan şafak yel gibi de yiten bahardır
Varsın adınız olmasın kulaklarda öyle pelesenk
Bir duydu ve düşünüşte olunmalı ki pahasızlıkla
Asıl başarı budur, size de ömre değer bir mihenk.

Oğuzhan KÜLTE