Bir günümdüş işte ben çocuğu mu çocuk beni mi yürütüyor ilânı aşk ederek gözlerimden yanaklarımdan öpüyor zor uyandım bu mavilikten tanıdık pencere önünden zor kalktım gerçek ise çocuk falan yok kapalı bir havaya uyandım kitap okumak istemedim başımı ağrıtan dedikodular yerine döndürdüm başımı sağa sola indim karyoladan sızlanmadan içtim çayımı kahvaltımı yaptım kendi nazımı çekmeden pencereye baktım bitmiş karlı gün erimiş çatıların karı bir gün neler getirir bilemeyiz ne ekersek onu biçeriz belki bir dost sesi iyi geldi bir kendine iyi bak sevgi sözcüğü dinlendirdi bilmem bu şiir mi iç dökümü mü yoksa günde hasta görmekten içim karardı diğer günlerde tutsun elimi bir çocuk tıpkı rüyamdaki gibi ben onu yürüteyim o beni.. 15. 12. 2018 / nazik Gülünay |
Sami ASLAN tarafından 12/27/2018 1:32:20 AM zamanında düzenlenmiştir.