savamadım aşkıaşk kollarına alıp sarstı beni beyaz bulutlar flu renk aldı evlerin arkasındaki tepe büyüdükçe büyüdü çocukluğum yine çiğdem topladı eteğinde çiğnedi sütlü köklerini nasıl da Tanrı’nın önünde eğilir gibi eğildim aşka suretin aynıydı Kerem’in gezdiğin gül bahçesinin gülü ben miydim yoksa karşı penceredeki terü taze kız mıydı üzdün çıkmaz sokağımda çıkar yol sendin mavi bir yol sezdim gözlerinde bakışında eridi karlı dağlar nasıl bir şafaktan şafağa yürüdün içki şişesi elinde, yüreğinde sevda bir yudumda içilir miydi aşk içtin sevgisiz dünyayı tükettin sen yara bandı mıydın kanayan yarama seni sardım geceler ağladı, ben sustum bir nakış işledim ak patiskaya, ipeğe dağ güllerinin renginde, yeşil yapraklı oturdum sonra kalemle insanı çizdim bazen de senin gözlerini sigara içtiğim oldu ara sıra aşkın görünür yüzüne bakıp dumanını havaya üflediğim ben acımı yalnızlığıma bıraktım savamadım aşkı başımdan savamadım.. 13. 12. 2018 / Nazik Gülünay |
Neyse bunun bilim adamı yokki zaten.elinize sağlık..