Yüzünbu mahallenin yüzü mü böyle senin bir girdi mi çıkılmayan dar sokaklı kapı kapıya kapalı yüzün mü birini açsam, diğeri çarpılıyor o aşk vurmuş yüzüme bir adım ilerlemek ne mümkün karanlık tuttukları ışık penceresi tıkalı sırtını dönmüş yüzün kilitli sevgi defteri, kalemi k’ayıp kendini onaramıyor bu sokak adımları geri viteste yol çamur bu yüze bir köprü kurulsun istiyorum ricayla her taşı demiri bakışımızdan olsun kolay geçelim karşıya küfürsüz lânet okumadan yüzünün kaldırımında yabancılar yürüyor son dondurmalarını alıyorlar son kez oturuyorlar pastırma sıcağında parkta bir yabancıyı uğurluyorum akşam olmadan senin gelmene daha çok var kendini yeni baştan yaratmana.. 16. 10. 2018 / Nazik Gülünay |