Hedera...Toplamalısın rengini dağda esen yelden Derinde uçmaya meyilli gök ve yıldız.. Mor dalgalar koşuyor en dipleri Çıkar derin uykulardan çıplak ayakları... O halde Hedera Düş kurduğum vakitlerin yüzü suyu hürmetine Canı yitmiş gölgelerde tanelerin afilli kıvrımları Kaldırımlarda Ay yürüyüşü ipi kopmuş gemiler bir damla suda Öldürmelisin... Yağmur hevenkleri asarken yeşil Sır mezarlar çiçek açarken çoktan ve Avuçlarımda toprak serin kırbaçken Gözlerime bakarak yürümelisin Aynada dumanlı seyir.. Genişledikçe izler taşıyan suskunkuk Ömrü kurtarır mı ıslak suda Neydi geçen sayısız demler Karanlıkta bağıran neydi Kıyamet kadar duy beni Hedera Hele düşün Süleyman’ı ayrılığın kuyusunda. Insan eli vardı yüreğimde Üşümediğim.. Yağmur durdu kar üstüne Ağaçlar denizler geçti de başımdan Bu kadar mavi duvarda Acı geçmedi Bir gece yarısı güneşe çıkardılar beni Uçurtmam seyirdi göklerde Dağda yanan ateş sönmedi Hedera... |
Şiir yeni bir yaşamdır…
...........................................Selam ve saygılarla..