Ağır Perdeaşına aşına tükenmiş masumiyet bundan sebep şer bakıyor gözler yaşamın beyaz tahtasına siyahla yazılana çocukça bir zalimlik gibi bakanlar gerçeğin alevden izini görmezden geliyorlar gam notaları düşerken yaşama zedelenen bağı koptu kopmakta kederin sevinci yendiği zamanlardayız eşdeğer değil yengiler yenilgilere boşluğun içinde dönüp duran ateşten sözcükler külleşip çığlaşıyor suskunlukta hayat hamlelerinde bedel ödemeden kazanılan ve sonra hiç yaşanmamış gibi yokluğa karışan sözde vicdanları yıkanmışların hayatlarını sırtında yük diye taşıyor unutmanın huzurunda olanlar bu sefil döngü suskun hafızalardaki bir müzmin alışkanlık ağır, paslı kilidini kurcalamıyor kimse ve karanlık oluyor kazanan ağır bir perde gibi kapanıyor üzerimize Hâdiye Kaptan |