Birbirimizi sevmemiz için birbirimize benzememiz gerekmez.

Kazım Koyuncu

Sen ki;
Bir devrim düşlüyorsun
Bakkala,manava ve insanlara
ona göre davranıyorsun.
Görmezden geldikçe karanlıkları
duvarlara çarpıyorsun.
Bir sonraki adımda
düşsen de boşluğa
yürümeye devam ediyorsun.
Üşüyünce ağlayıp
yalnızlığın ile gurur duyuyorsun
Her güne aldığın nefesi
bir ömre feda ederken
Kirlenen gri bulutları
Mavi çiçeklerinle suluyorsun.
Gözlerdeki farklı ırklardan
bebekleri seviyorsun.
Gülüşleriyle gözyaşlarını kurutup
cenneti gözlerinde saklıyorsun.
Patlamaya hazır
volkan gibiyken kelimeler
Hüzünlü ses tonuyla anlatıp
kanlı diktatörlere ağıtlar yakıyorsun
Sisli bir bulvarın tenhasında
şimdiki zaman ile
geçmiş zaman arasında
Devrik bir dizede şarkılar söyleyip
geleceğe ışık düşüren gülüşünle
kapımızdan izinle geçiyorsun
Kendine bile dar gelirken
koca bir kentin gözlerinde parlıyorsun.


Ferda,ca