İnsan sarhoşyerde ben yukarda güneş sanki bırakıyor dünyayı hüznün ışıkları tutuyor tepeleri ağaçlar kendinde belli insan sarhoş sizinle gelemem dedim rüyamda siz içeceksiniz ben içmem içsem içsem şiir içerim elinizden bir tatlı söz belki yalnızlığımı kullanır sonra alır atarsınız dağdan dağa çarpılır çiçekliğim narin büyütüldüm ben çabuk dökülür yapraklarım çiçeğim solar bir insan parça parça edildi kanı akmadı şarkısı tümdü az önce lime lime değildi sesi arkadaşıydı onu göz kırpmadan parçalayan uzakta sen bilmiyorsun seni nasıl mühürlediğimi kalbime seziyorsun belki gözlerimdeki şiirden çektiğimde seni tıpkı bir mıknatıs gibi 05. 08. 2018 / Nazik Gülünay |