Baktımseni düşündüm ilk şiirimdeki gibi değil ama biricik sevgilim filân değildin olağanüstülüğün sınıfta kaldı aşkın yalnız sende olmadığını öğretti zaman seni yalnız bir insan olarak gördüm yaptıklarının bedeli ödenmiş senin gözlerin de tatmış gözyaşını saçın sakalın ağarmış baktım yalnız bıraktığın yere en çok siyah giysileri sevdiğim o kurutulmuş ince bedene açmaktan ümidini kesmiş gül nemsiz toprağında nasıl da kımıltısız kururdu gün altında kalmış solucan yaşam iksiri alındı elinden bakışına yıldızsız geceler sürüldü sırtını döndü umutsuz ay tepesine evren bindi süzüldüm arabesk günlerin elinde içine gömüldü bir insan şiirlerin ıssız sesine kekeme şarkıların zordu pencereyi açması haykırması kırık kalpler otağında bir örtü yayması kilitli kapıların önüne bütün perhizlerini bozup yılkı atlar araması sarılmışken çevresi düşman çitlerle yeniden doğup ilk hamlede hayatın anne göğsünü araması.. 23. 06. 2018 / Nazik Gülünay |
Hep güzeldin zaten abla...
Sevgiyle....
E F T E L Y A...
(Akdenizi cebinde taşıyan kız... )