birdikanla devamımsın bir dalın ucundaki çiçek ipin ucundaki uçurtma senin gözlerinde başlar aşk devam eder bende insana varıncaya dek öyle basit bir şey değil birlikte yürümemiz aynı şeylere gülmemiz ağlamamız dirsek vermezsek birbirimize yarım yazılır öykümüz şarkımız başlamadan biter kollarımın uzantısısın senden çok önce başlayan hayatı örmeye başladığım yerden ilmek ilmek sana uzanırım yar her adımın en ince hesabında senin ayak izlerin yaşar belli bir karılmış mayamız yükselmiş insan temeli çalışan ustalar yerli Türkiye’den içten bir gülümseme var her santiminde dost canlı insanlar karşı köylerdeniz atalarımız bir insanlıkta kelli felli konuştuk birlikte yürüdüğümüz yerde bütün bunları bir ayna gibi baktım yüzüne bendi!.. 10. 06. 2018 / Nazik Gülünay |