türkülere sığmayan yarası vardı babamın
O’na her baktığımda
sislerin arasında kaybolan
mavi trenlere benzetirdim yol çeken gözlerini

eğilip, bir bebeğin ağrıyan kulağına
ninniler söylediğinde sesindeki acı
ne çok yakardı canımı
içli, kırılgan, sessiz,
annesine ağlardı!

isyanı bastırılmış bir ağıt
ne kadar yakarsa canınızı
işte o kadar yangındı
babamın yüreğindeki matemi

kirli bir tarihin ortasında
yasal süngülerle
illegal baskınlarda,
paramparça edilmiş
kimbilir kaç can taşıyan ninemin
ardında kalan gözleriydi
babama kalan miras

gökrengi bakışları ah çekerdi!

dağların ortasında göğüs kafesi parçalanmış
anarahminden süngülenmiş ceninler
mimlenmiş coğrafyanın
kayıp kızlarından bugüne kalanlar

gamlı mavisinde gemileri batmış adamların
ağrıyan yanı
bastırılmış iç isyan!

üç’ü
yedi’si
kırklanmamış acısı
kefensiz yatanların cümle’ten
38’den kan’ayan yarası!




sude nur haylazca