NOKTAen çok sende bozulurum görünmezliğime ama hayır, sen beni en çok görensin ince nakışlar olduğunu bakışlarımda sesimde makamların düzgün oturduğunu gülerken sesimdeki hüznü biri dokunsa, anında ağlayacağımı sorun o değil işte sorun senin görünmezliğinde kaç kılık değiştirirsen değiştir az sonra çekip gideceğinde mayıs gülünü kulağıma iliştirip yeniden bir cümle acıyla baş başa neyse, alıştım artık bende her şarkımın yarım bırakılacağına su değil, kül döküyorum ardından geçmiş günlerin yanık kokan külünü o özlemleri, bekleyişleri şarkıları tüm hayalleri hayaletleri yakıyorum en gerçekçi günümdeyim görünmez yapılan her şeyi gözden geçiriyorum perde arkasına saklanan yüzleri nasıl da çıkar kokuyor sevgisizlik, sahtelik ve daha pek çok olumsuz şey ben neyim ki, devede kulak birini dinlesen seni kat kat aşıyor şükür diyorsun yüreğindeki noktacık ağrıya şükür beni ’hale yola’ koyuyor yoksa bom boş bir insan neye yarar kalbinde hiç insan sevgisi taşımayan durmadan birbirini taşlayanlar belki sayfalarca destan görünmez de bir noktam görülür uzaktan sırtına yüklediği bütün duvarlarla altüst edilmiş kentlerle, evle bozulmuş ormanla anlayacağın, her şeyle içinde gün güne çoğalan aşkla!.. 04. 05. 2018 / Nazik Gülünay |
Oysa hep başkalarına merhem olurdun