Sarı çiçeksusan şiiri sevmiyorum eli kolu birbirine kenetli sırtı insana dönük aklı karmakarışık ... görmeyen insan gibi iki taş arasında açan çiçeği yolunda ölüm olmasına bakmadan sesleri dinleyerek sarı rengine dokuyarak güneşi hafif esintide kımıldayan bir çiçeğim belkide kim ne derse desin inanmıyorum yılkı atlarından biri olduğuma seyrederek az ötedeki bahar manzarasını toprağı azgın otları meyve ağaçlarını kurumuş ağaçları çiçeksiz ve yüksekten bakan kendine havlayana havlayan köpeklere elleriyle güvercin besleyen çocuklara o kanadı kırık kuşlara bakar sarı çiçeğim sarı özü daha da sarararak bu yaz daha mı sarı geçer acaba sararmış ömrü inleyerek mi yükler sırtına azalır mı böğründeki o mavi sızı her gündönümünde daha uçuk sürer mi gönlünü sevda yurdundan bağrına taş basanların ağarmış düşüne sesi nasıl duyulur bir çiçeğin.. 02. 05. 2018 / Nazik Gülünay |
Kelamın baki, kalemin daim olsun...
.............................................. Saygı ve selamlar..