Nisan ve senkorkuyorum geçmeye aklın ortasından tutup beni bırakmaz diye yer vermez ’sen’ li duygulara unutturursa gülümsemeni leylak dokunuşunda bu nisan ayı alır atarsam koltuğundan allı morlu duruşuyla kalırsa üzgün harap oysa gelişinde bin bir umut var aşkını kanıma işler nisan nasıl girersen en kılcal damarıma önce bakışın başlar şarkıya düşünürüm bu huzur başka nerede var bir elektrik çarpar sanki titrerim geçtiğinde hayallerin arasından bir akım geçer senden bana rüzgârın sallar bütün dallarımı bazen dökülür çiçekleri ömrümün bazen güldürür nisan bırakıp gitmeye ürkerim incinir diye kelebek kanatların ya duygum lâle boynunu eğerse diye kalırsa merhaban göğe asılıp uzatmazsam insan elimi yaş dalını kırarsam üzgün bakarsa nisan sen.. 17. 04. 2018 / Nazik Gülünay |