Nisannisan sordu nerde kaldın ucu bucağı görünmüyor çiçeklerin ey insan kendini görmüyor gözün ayak izlerinde kan var ve tonlarca yalan bunca yükü taşıyamaz ağaçlar neresi durduğun yer sen de düşeceksin tuzak kurduğun yere leke sürülecek yine insan namına seneye toprağa karışacak ateşlenen dokunuşlar nisan girmek zor senin içine bu karanlık yüreklerle pas tutmuş hepsi ülkelerin gülen bir çiçek yüzün yok senin açan çiçeklerinden başka el koymuş birileri birilerinin evine yurduna çoğunluk seyirci şak şakçı arsız nisan bir daha böyle gelme ne olur çiçek yüzünde çiçek yüzlü insanlar gülsün salıncak kursunlar güzel havalarında bir kiraz ağacının dalına. salkım söğüdüne yaslansınlar yüzleri olsun bakacak birbirlerine.. 16. 04. 2018 / Nazik Gülünay Arkadaşlar nedense yorumlarınıza cevap gönderemiyorum. Bir sorun var. Bütün şiirimi beğenen ve yorum yazan arkadaşlara gönülden teşekkürler. Selâm, sevgi ve saygımla. |