4
Yorum
22
Beğeni
5,0
Puan
769
Okunma
Deli tohum gölgesinde aklım kıl ucunda
Dışıma benzemeyen kalemin kurşuni yatağında
Pencereye yaklaş kuş konmuş parmaklarınla
Bir bardak suda iki kişiyiz
Utanan bahar çocuklarını doğurmakta
Rüzgarın tavrında çevir sesini yüzüme
Acemi bir uykuda
Heykeller ve
Karabasan beni
Öpüyor
Ölüyorum
Üstelik hiç vazgeçmedim senden
Duvarlara/insanlara rağmen
Gözlerinde kaldım
Koyu bir sırrın demlenmiş çiçeği
Ağzının kıyısında
Düzelt köşelerine
Kimse dokunmadı
At ve yıldızdan başka
Bana
Ağıt yakan dalgaları sevmiyorum
Sana koşuyorum/merdivenlere
Iki kalp arasına kuşlar toplanıyor
Ardından bakışların/
Dudakların
Sen diye inan
Şu ağacın gölgesine sarılıyorum
Çek beni...
5.0
100% (13)
Cevap Yaz