Ucu ucunakaç gözucu yaşamaktı aşk dediğin bakmaktan gayrı gördüğün görüp bildiğin hani / tenden geçtiğin senden vazgeçtiğin... kaç göz ucu yaşamaktı bildiklerini de sildiğin... eskiden kaç tende tükenmiştin dirhem dirhem her seferinde yalnızlığındı tuz basmak misali açık yaralarına merhem... kendi cüceliğine kör devler arardın da cüceler diyarında ölmedikçe güçlenirdin ya her dem... şimdi göz ucu yaşam ucu en ucu... ucube tanrıların eğri büğrü umutlar doğurduğu bu gayya kuyusunda hiç bir dua deva değil doğuştan sakat aşkına... yana döne bir nefes bir nefes bu soluksuzluğuna senden çıkan her ses ölü doğuyor zira -yazmak değil yaşamak adına bu aşka kurban etmiştin ya şiiri şimdi hangi ezber sağaltır yüreğini- gözlerin acıyor ucundan kanıyor hadi dön yüzünü kelimelere bak / cümle harfler kan içinde kurtar ne kaldıysa geriye bir umut daha yeniden tutunmak için zamana belki şiir affeder seni Ayşe Gülşen Destanoğlu |
Kutlarım.