çocukluğum çıktı falımda
öylesi uzaktan baktım
bir elma ağacı altında
cıvıl cıvıl gülüşen çocuklar
yere düşen elmaların keyfiyle
en çok özleyecekleri zamanı yaşar


iki adım ilerde erik ağaçları
dinler çocuk şarkılarını
anın güzelliğini yaşar yapraklar dal
güneşi hazmeder kiraz
tepesinde son kalan kurumuş meyvesiyle
bakar bahçede çalışan kadına
annesine çocukların
hep işe, çalışmaya gebe
doğan çocuklardan sonra
ağacın dibindedir kaynak suyu dolu testisi
içer geri gelmeyecek zamanı
kana kana
güneşe ısmarlar gelecek türküsünü
bir de gün yanığı ellerine


çocuk sesimle türkü yakarım ben de
uzun boylu kavaklara dereye
yar neyse o zamanki aklımda
yar derim ağaçlar dinler
elâ gözlü yar
birbiriyle fısıldaşarak
güler çocuklar


iyi bakmalıyım falıma
yar üstüne yar var mı
güzün mü dökülür kavak ağacı
annemin başı hiç mi ağrımadı
güneşten



bu fal yaslı zamanları taşımaz
terse döndürülür yoksa fincan..


20. 02. 2018 / Nazik Gülünay