Kanayan
Kanayan bir ömürdür bu
Borçlu bütün kuşlara ve çiçeklere Kıyıda köşede kırgınlıklarla Sakin bir uğultunun uçurumunda Fısıldayan gerçeklerden soyunmuş Yarası derin sözü ipince Velhasıl ağrıyan bir ömürdür bu. Yangın yeri fikrim, yüzümde ecrin Göğsümde yatağını kaybetmiş su, yüreği kül Aymaz bir suskunluktur dilimdeki ısırgan Bu sızı bu sancı işte, böyle yapayalnız Gecesi tütün girdabı, gündüzü hezeyan Velhasıl ağrıyan bir ömürdür bu. Ne yana dönsem, ne zaman sönsem İçimde, bir ağacın bahara hevesinden kıpırtılar Sıyrılıp sokaklarından ucuz kelimelerin Demirde dövülmüşçesine bir güle delirerek Bir yankının paçasına dolanıyorum, soluğum yüklü Alsam versem, versem alsam iyi söylemeleri Yine de kar etmez hayale, ahvale, Velhasıl ağrıyan bir ömürdür bu. Çıldırmışım, yarı ziyan Yarı kaldırım taşında açan çiçek Sakallarımda bir türkü ağartmışım Yorgun, sayrı ve içinden çıkılmaz Bir bilsem kalbimdeki umarsız fısıltıyı Dayasam ağzımı suyun mazbut sesine Bilsem sonra, bir sabahın ilk ışığında kendimi Ah desem ne fayda, sağırdır can Velhasıl kanayan bir ömürdür bu. Dağ başında, bir ovanın sarısında Kavrulmuş bir tenin rahleye sızmasında Uçuşabilir kalbim, uçurumlarında vuruşabilirim Biçilmiş tartılmış bütün oyunların Silinir parmaklarımın hafızasından şiirin mürekkebi Ah yorgunum, dargınım, kırılmışım Velhasıl kanayan bir ömürdür bu. Nedim KARDAŞ |
can yanar
tebrikler sana
tebrikler uslubuna