Yazılmamış bir kitapönümde sayfaları görüntüde boş yazılmamış kitap bir dokunsam gözünü açacak bütün yaşanılanlar anlayacağım içimdeki sıkıntının nedenini yeniden yaşar gibi elimi çeneme koyacağım pencerede gözlerim dalacak toprak evin önündeki yola sahi kimler geçerdi o yoldan ağır aksak yol hafif eğik çarşıya gözleri bazen yere eğik bazen ilerde dimdik üstünden geçen insanlar örneğin çocukluğum nasıl da kayardı karda mustabeyin dükkanın önüne varırdı nerdeyse büyük camii arkadan belkide el sallardı şaşardı ince bacakların gücüne şaşmazdım yaşananlara o zaman kağnılar geçerdi kara ak donlu içi saman dolu ( o zaman saman dışardan alınmazdı) babam samanlığa koyardı bizi çiğneyin de samanlar yerleşsin diye belki o günlerden boğazımdaki rahatsızlık elmalar armutlar olurdu samanlıkta büyürdü çocukluğumuz ite kaka günleri kâh türkü yakarak uzun kavağa kâh ateş yakarak altında bir kaç nağme bırakarak ilerde görülecek günlere içim neden ezim ezim ezilirdi anladım kitabın boş sayfasında adım yarım kadın adım en acılı türküleri söylese atamıyor ikinci insan olmanın hüznünü yoksa ben mi istemedim çocuk akılla yenemezdim ki babamı isterdim ki dinlesin öğretmenimin sözünü beni okutsun o attı beni kitapsız deftersiz bir kuyuya ben çıktım eski defterler buldum, eski kalemler okudum yazdım çizdim insan yüzünü çizerken öğrendim bir bakışı gülüşü ve öğrendim çizgiden ibaret değildir insan önümde boş, yazılmamış bir kitap daha yazılacak çok şey var.. 13. 11. 2017 / Nazik Gülünay |
Merhabalar Hocam.
Yüreğine Sağlık
Anlamlı dizelerin,
Emekçi yüreğini,
Canı gönülden kutlarım.
__R___☾✫ Selâm ve Duâ ile.Saygılarımla.☾✫___C__