Ağırlıkinsanlık buhar olup uçarken şiirlerde uçar mıyız bilemem burnundan solurken dünya takar mıyız kuşların kanadını isi pası kiri üstümüzde iken yerlerin bu ağırlık kaldırır mı bizi unutur muyuz yoksa başımıza gelen en küçük şeyi yükselir miyiz bulutlara bunca acı ölüm savaş içinde çıkar mıyız içinden bu karmaşanın katilleri, çocuk tecavüzcülerini unutup yürür müyüz en ön saflara bırakıp gerilerde kara alınları yüzleri nasıl hafifler bir şiir yüzü gülmeden annenin tespih taneleri gibi süzülürken yaşlar gözünden askerinde kalırken ana yüreği bir serçe değin çarparken kalbi sevgilinin gün güne incelirken gül yüreği bir kaba sığmazken akşamlar ay karanlık gölgeleri atamaz üstünden güç olurken sabah bir tüy kadar hafiflemez şiir insan ağırlaştıkça ağırlaşır bütün gölge haydi kollarınızı açın dese gün açamaz kimse bir esinti gerek belki güneyden güneyden!.. 12. 11. 2017 / Nazik Gülünay |
Bunca acı ölüm savaş içinde........ bilmem ruhlar belki eyvallah usta
Kalemin susmasın
__________________________________Selamlar