parçalarkelebeğin fondan silueti/rengarenk kanatları çocukları sardığı bir gün... oradaydım uzun eller asarken düşümü parmaklarından sıçrayan zaman tuttum. kırılmasın diye içinde ağacın dalı sustum. salgılanan mistik huzur sımsıcak gülümseyişinin saklambacı beyaz kısacık bir an dün gibi aynada... yansıdı dengeler her kapattığımda tahta kapıyı sonbahara sessizce yağan aşk mıydı? nefesim çıt etmeden yürürken ayak izine nasıl ciddiyet ve sabır duvağını kaldıramadığım kader hareket eden aklın dönüşümlerinde giz imler. bir zaman koridorlardan bize akan yalnızlık şarkı söylüyor olabilirim gri sulara aramıza çekilmiş göğe... bak! |