SIRSIZ AYNADAKİ SIR
Bugün bir keder çöktü içime,
Şehrime alkollü bir duman. Yalanlar söylemek istedim kendime Palavranın âlâsıymış zaman. Bugün hayalleri olan kendimi Kendime vurdum, Pili bitmek üzere olan saati Sabah ezanına kurdum, Sabahın sabâsında hani “Essalâtü hayrün minen nevm” Uyumadan da bir kurtuluş bulurum. Geldiğimde kaybolmadığım şehrin Şimdi sokaklarında kaybolurum, Eskilerden tanıdık bir yüz, Bir cüzlük birkaç anı bulurum. Sırları dökülmüş aynalarda Sırrı çözdüğünü söyleyen ey insan, Gel otur çatırdayan masaya, karşıma, Bulduklarını kaç paraysa Sat bana. |