Kimse taşımaz acısını başkasının
yüreğinin yükü yapıp taşlı zaman yollarında,
kimse kimsenin yalnızlığına ortak olmaz
yalnızlığı gidermek uğruna,
Yosun tutmuş bir kayaya benzemiş ruhunun
pütürlerini kimse gelip okşamaz…

Hayâller kursan da
geleceğe ve insanlara dair
ölüm, her şeyi sıfırla çarpar.

Nemrut’un tepesi kadar yüce olsan da
ve Nemrut gibi putlarını koysan da
kimse çıkıp bakmaz senin yerine güneşinin batışına,
İbrahim olsan da mucizevi
kimse bir damla su taşımaz
bir karınca kadar olup yangınına,
Yusuf’un hakirlik kuyusunda atıl olsan da
kimse çıkarmaz seni oradan
bir köle pazarında satmak pahasına…

Ve nedenli çöreklense de depresyon,
psikoz, nevroz vesair,
ölüm, her şeyi sıfırla çarpar.

Tek başına yapılan bir yolculuktur yaşam,
ister Hira’da inzivada,
ister Bedir’de bir ordunun başında...
Yakup’a öğrettiği gibi sana da ihaneti ve acıyı
öğreten yazısız bir kitaptır yaşam,
geçmişi unutturup geleceği gelmeden yaşatan
ve bakilik hissi içindeyken canını alan
görünmez bir büyücü aynı zamanda...

Ve yaşam, kavrayamayışımıza rağmen
savunduğumuz fikir,
ölüm, her şeyi sıfırla çarpar.

24.11.2021