çöl fırtınalarıyla gelirdi yaz kuytu koyaklara
bir hudut yalnızlığı uyluklarımızda
nöbetteydi
bekliyordu sınır boylarının yalnızlığını
bir kadın ilk şafakta
menekşe gözleriyle
yağmura tutulmuş serçeler gibi

güneşe yoruyordu hep düşlerini
kadınların ağıtlarına yıldızların kalabalığı ekleniyordu
bülbül gül bahçelerinde figanda
uçurtması tellere takılan çocuklara bundan gayrı ne sorulur
ört üstüme ört üstüme diyor vatan toprağını bir kayısı ağacı

güller bitecek güller ağıtlı kadınların gül dokunaklı gözyaşlarında
parlayan kılıçları çocukların ellerinden alacağım
sen dağların güney yamaçlarında güneşe bakan
sürgünler veren kayısı ağacı
toprağın dili gibisin şimdi
hıçkıran bir ağıtsın anaların yüreklerinde

teller ölümcül
teller yüksek gerilim
kuşlar konmayacak artık
gül derleyen ellerinin yumuşaklığına
çilli kayısılar olunca dönecektin evine
teller teller koyu uykularda kuşların çığlığı

bir haziran akşamında
anne kokularına gül saran çocuklar gülemeyecek artık
güneşin karşısında kayısı dokuyan çocuklar
gelin sizi sarayım kayısı ağaçlarının sapsarı yalnızlığına
toprağına süreyim gönlümün çağlayanlar gibi akan ağıtlarını

yüksek dağlarda takılı kaldı umudun
ateşler yaktın karanlıklara
koyulaştı gitgide bir ülkenin uykusu
esridi güller haziran bahçelerinde

yankından yitik avazlar doğuyor
şen değil artık obamız
gitmek gitmek istiyorum sürgün veren kayısı ağaçlarına
kuşlar tellerde vurulacaklarını bilmeden

çiçeklendi dağların güneş gören güney yamaçlarında kayısı ağacı
çilli kayısılar dorukları tuttu çağırınca ölüm
menekşe gözlü yar
kayısı ağaçları
bugün
düştü
toprağa
pınarlardan içtiğim sular
saklar gözyaşlarımı
uçurtması tellere takılan çocuklar
kayısı ağaçlarına ne söylerim şimdi

gömün gülleri baykuş çığlıkları geceyi yırtarken
gömün kayısı kokan annelerin koynuna
elbet güneşe bakacak dağların güney yamaçlarında kayısı ağaçları
kayısı çiçeklerini bilir misin çocuğum
ne söylerler çığlığa çığlığa gidenlere
sılaya dönüş ne zaman diye soruyorsun hudut boylarından
dönüyorum işte anne kayayı parçalayan çiçeğin filizlenişi gibi
çilli kayısılar olunca dönecektim evime

sarılmış yatıyor bir gül al bayrağa
kayısı kokan annelerin ağıdı çığlık çığlığa
çilli kayısılar dorukları tuttu
çağırınca ölüm

Ömriye KARATAŞ
02.06.2017
Şenoba Şehidi Yarbay SONGÜL YAKUT’a ithaf edilmiştir.
Ruhun şad olsun şehidim

“O, orada senin için kanını seve seve döker iken

Ey şaîr Sen ne için ona birkaç ânını vakfederek yazmıyorsun bir şiir!
Ziya Gökalp