Yavuklu 29-Gülserenah bu onyedi yıl, ah bu Ankara “Ankaralı Sezin” üstelik onaltısında ha! aradan onca zaman geçmemiş gibi Sezinin gözleri?, Afitap gibi geldi bana içinden çıkılmaz acabalardayım yine çok perişanım.. bu kaçıncı varta birkaç gün sonra; yine o kadın sesi ben yine evhamlardayım, bariz.. “-Halime hanımla görüşecektim” dedi anamı çağırttım, anam “Songül mü” diye geldi “-şükür şükür çok iyi, yine bekleriz” .. “-Songül”!! “her gün aradı yazık.. seni merak etmiş de” “Allahın ne kulları var değil mi” “tahammül edemiyorum artık” “bir de şuna bak.. umurunda mı” dedi müşteri listelerinde “Songül” hatta “Ankara” bile yoktu “sen olsaydın yazardın” o telaşla başka işim yok mu fırsat bu fırsat; arayan numaraya döndüm, artık hiç değilse bir “teşekkür” boynumun borcu “-rahatsız ettim, özür dilerim, kiminle görüşüyorum, ben Antalya “Gül Pansiyon” işletmecisi Mutlu” gayet sakin; “sizi tanıyamadım ben” dedi.. şok oldum “size fatura düzenleyecektim de isminiz lütfen” “Gülseren” dedi, “haa! Sezin’in annesiyim”, “-Songül?” dedim, “kardeşim” “kardeşim” deyince, düşmüşüm sandalyeden içim param-parça, canım acıyor, vurgun yedim.. kimsesiz, çaresiz çocuk gibiyim.. ben yine hastanedeydim… |
Sunulan şiirinizi beğendim...
kutlarım...
.................................................... Saygı ve Selamlar..