Yavuklu 30-Ihlamur Ağacıbu kent, bu park; bu kadar ıssız mıydı her taraf çok anlamsız çok kalabalıktı.. her mesai başlangıcında, paydoslarda bir keşmekeş, bir gürültü, bir karmaşa ana binanın kapısında heyecanlı gözlerim sonra Gençlik Parkında; yine “ıhlamur ağacının altı”nı bekledim ah bu “Ihlamur Ağacı”; kimse gövdesine harfler kazımasın yaprakları sıcaktan baygın, kokusu baygın.. ertesi sabah yine simitçilerin dayanılmaz gürültüsü şükür; o koşuşturan insanların arasında birisi Songül’dü o kalabalıkta Afitap’ın ayak sesi, yürüyüşü, gülüşü yeşil-pembe; ve artık mor renklerinin cümbüşü gelişiyle cana can katan, can, afat, sevincim harap herkes sevgili, herkes güzel.. herkes Songül.. herkes Afitap O’ yine ıhlamur ağacına yöneldi sanki bana gelir gibi.. tam onyedi sene geçmiş Afitap! çok güzel?.. ilk günkü gibi hiç değişmemiş sahi; ne yapacağım şimdi tanır mı, affeder mi beni acaba ben yine; aldırmadan saçlarının rengine boyuna-posuna, gözlerine gülüşüne her gördüğümü hâlâ o mu sanıyorum yine kendimi kandırıyor muyum.. herkeste.. her yerde, bir parça da olsa herkeste Afitap’ı buluyorum ya aradığım, bulduğum.. sevdiğim Afitabıımm seni çok özledim ARKASI BELKİ YARIN Resim için Sevgili Raziye’ye teşekkürler |
Çok güzel olmuş üstadım kaleminize sağlık.