I

kuşları yaralı bir ilkgençlik hevesinden
geriye kalandı ömür...
ağrısı mevsimlerle sürgit
ayrılığın saçlarindan masal ormanları yaratan
yastığının altında bulut yumakları
yüreği yağmur yorgunu...
ömür geriye kalandı
önümüzdeki çılgın sonsuzluktan...
düşünüp avunacağımız ...

II

dalları köküne yabancı bir ağaç gibiyim senden sonra
soluğum kesilircesine hırçın her ilkyaz
artarak küstahlaşan yalnızlığımla
kendimden sonra da yetmek için
senden sonrasının uçları zamanı kanatan
yıldızlarına ...


III

yeryüzünün bütün sokaklarına girmiş gibiyim
üstüm başım sensizlikle yoğun
ayaklarımda erken yangını ölümlerin
yeryüzü yetmiyor adımlarımla sensizliği anlatmağa..

IV

akşam ürpermeleriyle sessizleşir oda cadde kent dunya evren
çocuk rüyasında iç çeker
rüzgarı evine çekilir özlemlerin
göğüne koyu perde çekilir bekleyişin
arzulu bir karanlığa gömülür
kurtulur utancından çaresizliğimiz ...




kağan işçen...