Şimdi
Sensizliğin
iklimine vuruyorum kendimi.
Geceye asıyorum,
küçük ama
sende büyüyen düşlerimi.
Olmazlara sarılıyorum çoğu zaman.
Beyaz umutları mı
siyahtan bir kefene sarıyorum.
Çoğu kez
unuttum zannediyorum seni ama,
Yokluğuna sarılıyorum
bir kez daha.
Beyaz olmasada artık
mavi düşlerim.
Sensizliğe yol alıyorum şimdi.
Senli düşlerimi
sırtıma vurup,
En yalnız olduğum gecelerde bile.
bütün saatleri mi
sana kurup,
Sensizliğe çaldırıyorum,
Uyumasın yitik düşlerim diye.
Yokluğunu geceye hapsedipte,
sana geliyorum
Her an,
Her saniye.
Kapatıyorum gözlerimi gözlerine
Sana dalıyor bakışlarım.
Ve bir tek
sende uyuyor uykularım..

Sensizliğin
adını koymadım.
Düşlerim sen de saklandı.
Senin yüreğine tutundu
umutsuz umutlarım.
Sen vaz geçsende benden,
Ben’de
Bir sen kaldın...

Özge Özgen