Veda
Eli yüreğindedir akşamın
Birazdan bulutlarda çöker üstüme tüm dinginliğiyle. Ve ben kahverengi gözlerimi yumarken Eylülün dilinden konuşuyorum Belki dinleyenler olur bu kuru sessizliği kim bilir En acı olan da, bu kimsesizliğimden kimsenin haberi bile yok Seninde Ve kalbimi tekmeleyen bu yağmur sonrası rüzgarlar alıp götürse beni, diyorum Hem karanfilleri koklamak için değilmidir böylesi vedalar Daha ne bekliyorsun ömrüm İnsan kaç kere ölebilir ki Özge Özgen |
Saygı ve selamlar.