Yola çıksamuykudan uyanıyor mu yoksa uyukluyor mu şehirler bir semtinden binsem otobüse varsam bir meydanına Ankara’nın sözgelimi Kızılay’da ışıklı camlardaki buğuya izini çıkarsam elimin bir el de onun üstüne iz yapsa ne güzel olur elin üstünde ellerin izi yarına pırıl pırıl ışıklar bırakmak yürüsem kalabalık caddelerde görerek yanımdakini yanımdaki de görerek beni farkındalığını yaşamak insan olmanın ülkemiz için birleştirmek seslerimizi çıkmak cam fanusun içinden bir sineği bile olmayan yapma çiçeklikten kurtulmak kapıları açmak aydınlık salonlara gelmek isteyenlere korkmamak insan dolup taşan meydanlardan nasıl da takılırlar isimlere, kişilere kıyısından geçmek zordur oysa o kişiliğin, kişinin onca sevmek gerektir ülkeni, insanını özlemektir ondan ayrı memleket havasını suyunu oğlunu, kızını, bayrağını Ata’nı kolaydır çamur sıvamak bilinçsiz bilmezsin toprağının, insanının ne, kim olduğunu betona çakılmışsan terk etmemişsen bir de yansız bakışı bir semtinden yola çıksam Ankara’nın çok yolcular görürüm düşünceleri bir bindikleri araç ayrı.. 20. 02. 2017 / Nazik Gülünay |
GÖNÜL DOSTLUĞU HAKKINDA YAZILAN ŞİİRİ KEYİFLE OKUDUM…
Çok Beğendim…
…………………. Saygı ve Selamlar…