Unuttumdün gibi yakın, yarın gibi ileride eski günlere gittim bugün baktın yıldızlar arasından bana birini sarkıtıp gönderdin odama tüm evren doldu birden bakışlarım her yerde seni aradı seni seviyorum sözcükleri doluştu şiirli dizelerine yazıların mektuplardan firar edip dudağıma iliştirdiğin gülüşlerin yanına kurulup oturdular özlemek neymiş gördüm böylece ipini kopardım karanlığın daha korkusuz açtım yüzümün perdesini yansıman fark edildi her bakışımda sokağa senin adımlarınla yürüdüm bakışınla baktım ahrazlığı sildim sen oldum, sen baktım pencereden sen de baktın mı benim bakışımla İstanbul’da hangi taşı oynattın yerinden çay sigara arkadaş ve ben ve düşünceler yer değiştirip dururken beyninde hangi yazında şimşek çaktı kimliğin geçti insandan insana sevginin en nazik dokunuşu okundu mu gözlerinde? hangi çiçekte açtı en çok bu sevda ismini unuttum unuttun mu?.. 17. 02. 2017 / Nazik Gülünay |
keşke unuttuklarımızda bizi hep unutsa saygılar harika bir şiir di