BÜTÜN ZAMANLARIN 'KEŞKE'LERİNE/mesela boyalı kalemlerimle ismini gövdesine yazdığım ağaçlar çıkıp bir araya gelse resim kağıtlarından.., bir koca orman olur…/ işte bunun için sevdiğim… bütün pastel duygularımla.., keşke diyorum daha o zamanlarda., rastlamış olsaydım sana cebimde çocukluğumun renklerine boyanmış o masum çakıyla… gördüğümüz ilk ağacın gövdesine ismini beraber yazabilseydik., yorulup da bir kır patikasında., gölgesine sırt dayadığımızda… sonra bir başka ağaca., sonra bir daha… .., /üstünde ismin yazılı ama arkasında senin olmadığın kapılar bütün kavgalarıma meydan olan bir şehir., bir koca dünya olur…/ işte bunun için sevdiğim… bıçkın delikanlı sevdamla.., keşke diyorum seninle sokak-sokak dolaşabilseydik bu şehri yazsaydık sustalımın ucu ile., önümüze çıkan her kapıya ismini… o heyecanla birinin ziline., yanlışlıkla dokunsaydı parmağım kapıyı açan sen olsaydın ve hadi gel deseydin içeri bir çay içimi… tutup elimden beni., bir daha beni… .., /ah bu keşkeler., yaşamın önüne barikat ördüğü bu sokaklar doğmadan kafası ezilmezse eğer.,bütün pişmanlıklara ana olur/ işte bunun için sevdiğim… sevdadan sarhoş aklımla.., keşke diyorum her kitabın kapağını., seninle birlikte açabilseydik ama en güzel emek ve aşk romanı., bu da değilmiş diyebilseydik… sonra el ele., şimdi yerinde beton ve demir filizleri açan sinemaya keşkelere hara-kiri yaptıran o filmi., izlemeye beraber gidebilseydik… kınında durmayan kılıcımla., dünden yarına… Cevat Çeştepe Her ‘keşke’ yaşamlarımızın önüne duvar ördüğü için girilememiş sokaklardır… Ve her ‘keşke’ bir pişmanlığın mutlak anasıdır… |
Saygılar