Seni seviyorum yetmiyor mu?

Her bahar bir yalnızlık çöker
sıska bir öykünün ortasından
ki onlar yaşamaya inatla tutunmuş
sabahları aşkla boyayan
ıslak ellerin ördüğü saçlarıyla
serin biraz da mağrur eserler
geceden kalma dağınık saçlarıyla


Seni seviyorum yetmiyor mu?

Kabimi kaç bin parçaya böldün bilmiyorum
gözlerimi kaç bilinmeze yolladın
ve uğultusu sabahları kulakların
kaç yaprak savurdu kimsesizliğime
gezdiğin yolların izleri kazınırken
köprüler, yokuşlar dizildi kırsala
al bu hasreti iyi belle
gün gelir sende savrulursun
sakla selam ver arada
belki bir köşe de bulursun

Seni seviyorum yetmiyor mu?

Her acıyı tekrar ederken
zamanla inatlaşmak niye
aynı sevgisiz bakışlar altında
nefes almak nafile
kızma,
silme yalnızlığımı
ben severek büyüdüm o yolları
yüzüme savrulan rüzgarları
gitme,
bir gün daha kaybolurken gitme
senin gökyüzün hep karanlık
gözlerin kör ise
ve aydınlık ellerinde bir güneş
açılmıyor sa semaya
karanlığa mahkumsa benliğin
bir çocuk sesi getir geçmişten
yaşat içindeki o çocuğu
söylemek istediğim şu ki
seni seviyorum yetmiyor mu?