ORMANLARIN DÜŞÜ
ORMANLARIN DÜŞÜ
Ormanların düşü çağırıyor beni Dövülmüş kızıl ışıklara inat. Seni getirecek bana, Sarı güneş sızıntılarıyla, Dallar arasından gülümseyen, Hayalini serpiştiriyor etrafa. Güneş sarı ben üşüyorum! Ormanların düşü seninle geliyor. Ama ben sensiz uyanıyorum! Yapraklar meltem esintisiyle şarkı söylüyor… Ormanların düşü seni getiriyor sanıyorum! Gelen hayalinmiş meğer. İşte o zaman, Dökülüyor gözyaşlarım yaprak, yaprak. Her yaprak bir anıyla savruluyor, Sensizliğimle dövünüyorum. Güneşin sarısına inat, Saçlarımı okşayışın geliyor gözlerimin önüne… Sen geliyorsun karşıma. Ellerimi uzatıyorum sana gözlerim kapalı, Bir bakıyorum ki ellerim boş, Gözlerimi açıyorum sen yoksun! Ormanların düşüyle geldiğini sanıyordum! Sonra uyanıyorum sen yine yoksun. Sabahat Çelik |
Gönülden kutlarım hocam sevgi ve saygılarımla