YİTİRİLENİN ARDINDAN
Artık hiçbir şey yapacağıma dair inancım yok
Gücüm sınırda Koptu kopacak bileklerimdeki son bağ Tuttuğum, tutunduğum ne varsa Bir anda düşecek Ellerim uzanamayacak Oyuncağı çalınan bir çocuk gibi Sadece ardından bakacağım yitirdiklerime Yüklü bir bulut gibi yağıp Karışmayacağım doğaya Bir su damlası kadar olamayacığım Düştüğüm yerde kalacağım İçi çürümüş bir ağaç gibi İşe yaramaz benliğimle. Hüseyin Gökmen |