EMANET
Tanrının ruhuma hediyesiydi bedenim
Sahip olduğum Ruhum sıyrılırken ardımda bırakacağım tek şeydi Korumam Sakınmam gerekiyordu Bir gün ilk defa bakar gibi baktım aynaya ilk defa gördüm onu hatırını sormuşum gibi yanıtlarla donandı ilk defa duydum onu Çirkindi Gözlerimi yumdum Silinmedi Ağrılıydı Ağladım Geçmedi Sancılıydı Sustum Dinmedi Çoktan çürümeye yüz tutmuştu Tiksindim Kustum geçmedi Kokuyordu Nefessiz kaldım ölmedi Küstüm Hiç konuşmadım Geçmedi Epeyce oldu aklıma koyalı Şimdi elim varmıyor silmeye O kadar yorgun ki bedenim Geçer dedim Uyudum Geçmedi. |