SUSKUN ZAMANIN BEKÇİLERİ
Siz uykunuzdayken görürdüm onları
saatin tıkırtısı susar takvim yapraklarından silinirdi tarih gecenin üşüyüşü son bulur ılık bir nefes olurdu hayat beyaz tüy rengindeydiler telaşları yoktu huzurdan dokunmuş bir giysi her birinin sırtında yaprağın ılık yelle titreyişiydi bakışları kendi hallerine bırakılmışlardı saf ve özgür Kim miydiler? durmuş bir zamanın bekçileriydi sanki Ne mi yapıyorlardı? gecenin nöbetini tutuyorlardı Gördüğüm neydi? suskunluklarıydı gördüğüm çocuk masumiyetiyle hangi ara oldu bilmiyorum olan olmuş büyümüşüm fark etmeden yiten çocuk hevesleri gibi gelmez oldular bir daha kırık bir kurşun asker camdan bir balerin yatağımın başucunda ne zaman bir kabustan sıçrasam suskunluklarını dinliyorum usulca. Hüseyin Gökmen 08.06.2016 12:30 |