KENDİ ELLERİNLEellerimle boyadım dünyayı her biri kazıdı izlerini parmaklarımın önce yüzünde gezindi dudakların ise inceydi dokundum ve bir daha durmaksızın yol aldım dünyanda kalabalıkları aştım birer birer tel tel saçlarının ucunda omuzlarınla kaldırdım yükümü ayakların ezdi önce dirseklerin itelese de ellerimle boyadım dünyayı sana dokunmanın hevesiyle gözlerimi kendi ellerimle kör ettim bir baktım dünya yerindeydi çocukluğum yerinde sen yerindeydin sustuğum anların esiri olurken kalbim şimdi umutsuzluğuma isyan ettim sıcak sımsıcak bir yaz akşamında aynı lambanın altında tutarken ellerini bir şarkının kavgasında kim bilir koşarken bir yağmurun altında ıslanmışken tüm kelimeler sana yazamadığım onca şiirin hatırına sus biraz sus ki uykuya dalalım rüyalarımda birlikte her kapı aynı bahçeye açılırken şimdi sıra sende şimdi dünyamı gezinmenin vaktidir kendi ellerinle... |