***
(eşini erken kaybetmiş arkadaşım Zafer beye)
*
Mən şimdi anladım,tənhalıq nəymiş...
Evimin qadını,sən yoxsan daha.
Dizimi qatlamış,belimi əymiş,
Evimin qadını,sən yoxsan daha.
*
Tifağım dağıldı,komam dağıldı,
Harmanım sovruldu,saman dağıldı,
Başımdan dostlarım duman dağıldı,
Evimin qadını,sən yoxsan daha.
*
Saçıma qarışıb ağladı rüzgar,
Damda,pəncərədə çağladı rüzgar,
Arxamca qapını bağladı rüzgar...
Evimin qadını sən yoxsan daha.
*
Gökdə Günəş dondu,Ay da soyudu,
Soframda şəkərsiz çay da soyudu,
Çoluqdan çocuqdan pay da soyudu,
Evimin qadını, sən yoxsan daha.
*
Yaxa bilməyirəm sənsiz sobanı,
Simləyir içimdə həsrət çibanı,
Sökülmüş cülkümün burnu,dabanı,
Evimin qadını,sən yoxsan daha.
*
Ya habər alıram,ya yollayıram,
Çoluğa çocuğa cığallayıram,
Duvarda şəklini sığallayıram,
Evimin qadını,sən yoxsan daha.
*
Sənsiz açılmıram,az az gəzirəm,
Cülaz giyinirəm,cülaz gəzirəm,
Ya cilvə bilirəm,ya naz gəzirəm,
Evimin qadını,sən yoxsan daha.
*
Nə tez qədəm qoydun məzar yaşına,
Gəlinlik taxdı mı məzar başına,
Eləcə yazdırdım məzar daşına:
"Evimin qadını,sən yoxsan daha".
*<>*