Kırmızı da Kanar
Güller de kanar,
Dikeni battığı zaman. Ruhların aklına düşmüşse yaşamak, Alışmalılar öyleyse, Ölümün o genzi yakan, Kokusunun her an dolaşmasına. Fakat hayatın bitmek bilmeyen tarihinde, Dimdik dikilmek düşer kimisine, Bir postahane kuyruğunda, Bir zarf uğruna; Kimine ise sere serpe uzanmak, Bilmem kaç metrelik bir çukurda. Ve nihayetinde güller de kanar, Hele ki, Sobalı evlerde, Çatısı sel yumağı, Hayali baharda uçurtma olan, O küçük kalbe rağmen, Belli etmezler kanadıklarını; Kırmızı güller, Tıpkı, gözü yaşlı, İçinden gülenler gibi.. |