bırakın çocuklarıçocuklar oyundan ibarettir tam anlamaz ölümü alırlar ne verirseniz onlar bulur yine yıkıntılar arasındaki karanfili kendi karanlığınıza karıştırmayın onları bırakın taş toprak arasındaki maddeyi değil canı bulsun onlar ölü bakışlardaki durmadan mezarı gösteren babada ağıtı efsunlu annede gözlerdeki ileriye bakışı bulsun yani hayatı, yeni adımı çekip sündürmeyin ince bileklerini sandığın en dip köşesinde saklayın kini pembe kurdeleleri üste çıksın barışın harabeye çevirdiğiniz yerlerde en çok küçük ayaklar tökezler insan olmaktan başka nedir kimliğiniz? ve dil sevgiyle şakımadıktan geri nedir? çocuklar anlamaz sizin büyükçe oyunlarınızı kaybolurlar arada yeni gıcır gıcır bir misket gibi!.. bırakın çocukları kendi oyunlarını oynasınlar.. 29. 03. 2016 / Nazik Gülünay |