İçimden geliyor,
Dışımdan geçip gidiyor yalnızlık...
Delice,
Gecenin yüzünü tırmalıyor ellerim.
Milyon kere,
Feri sönmüş yıldız kayıyor gözlerimdeki denize.
Ve, sormuyor dolunay öpsem geçer mi diye...

Zamanla alışırım tırnak diplerime kadar sızan hüzne.
Kaşını düğümlesede mutluluk.
Varsın olsun...
Bende öksüz serçelere sarılır
Yetim yüreklere pay ederim varımı yoğumu

Umutsuzluk yakışmaz bana.
Son kez,
Usulca ellerimi uzatıyor,
Başımı dizlerine bırakıyorum aşkın.

Ey aşk...
Gel öp şimdi karabasan düşlerimden.
Uyandır kalbimin heder olan yıllarını.
Sadece sen geç beklediğim duraktan.
Ve bir demet kırmızı gül bırak ardımdan.

Zira ölüm kadar yaşlı umutlarımı,
Bilmeden güvensiz bir kalbe emanet etmiştim.
Sen bana yeni doğmuş,körpe yarınlar bahşet...
Musallada kalsın,
Gözümün yaşına bakmayan hayal kırıklıklarım.
Dünü göm,
Yarın dünya ile barışsın küskün yanlarım.

Dilek USTA