Kör talihçocuktum ne bilirdim büyüyeceğimi anne bir sürü sorun döşeyeceklerini yoluma oturtacaklarını kenarında kapının izin almadan dışarıya adım atamayacağımı söylemedin özgür sallayamayacağımı saçlarımı elimden çalınacağını küçük esintilerin bile böyle oynamamıştık evcilikte, oyunda önce aşık olmak vardı sonra evlilik hem daha olgun bir yaşta, çocuk değil büyümeden olmayacaktı çocuklarım oyuncak bebeğimi bırakmadan girmeyecektim kapısı kilitli odalara hani senin yaşadığını yaşamayacaktım adımlarım sekmesini yitirmeyecekti anne her attığımın adımın hesabı sorulmayacaktı bir gülüşümün sorun olacağını bilmezdim bilmezdim kadın boğazındaki kırk düğümü özgür inip çıkacağım merdivenlerim olacaktı kolayca uzanacaktım yıldızlara inmeyecekti salıncak kurduğum ağaçlardan saf dışı edilmeyecekti şarkım sözüm şiirim bir su gibi süzerek içmeyecektim sözcükleri çiğnenmeyecekti zavallılaştırılıp harflerim bana öksüz öksüz bakmayacaktı şiirli resimli defterlerim şarkılar bestelemeliydim anne odam olsun isterdim rahat soluk aldığım kendimi dünyaya açtığım renklerim, desenlerim bir koca olarak elime verilmemeliydi hayat benim insan olduğumu anlamalıydılar anne çoğu kadın gibi örselendim çiğnendim dövüldüm kör talih dediler ah kızım, kör talih elimizden ne gelir!.. gizlenip yüreğimin en kuytu yerine çıkmayı denedim iğne iplik ucundan gözüm kaldı kuşlarda, uçurtmalarda takılmasın istedim özgürlüğüm ağaçlara tellere düşürülmek istendi anne bakışlarımın hedefi kuşlar u ç u r t m a m 29. 02.2016 / Nazik Gülünay |
Hoşgörü ile şiir beğenilir.
................................... Saygı ve Selamlar...